Op het einde van de vorige eeuw streefden de spoorwegmaatschappijen naar een grotere capaciteit van hun treinen zonder dat die langer werden (lengte van de perrons!). Men wilde meer reizigers vervoeren per rijtuig met minder eigen gewicht per rijtuig en per reiziger.
Men berekende zelfs het aantal reizigers per lopende meter trein. Dit resulteerde in rijtuigen met niet te veel beencomfort en met dwarse zitbanken met 6 plaatsen naast elkaar. Elk compartiment was slechts langs de twee zijwanden, dus van buiten, bereikbaar. De treinwachters moesten dus elk compartiment van buiten kunnen bereiken. Vandaar de doorlopende treeplanken en de horizontale leuningen die bij sommige museumrijtuigen nog te zien zijn. Er gebeurden heel wat ongevallen en er werd beslist van een middengang te creeren. Men offerde daarmee 2 zit-plaatsen per compartiment op. In de kopwanden werden kopdeuren gemaakt en loopbruggen naar het volgende rijtuig. De treinwachter kon nu binnen blijven, behalve om zich naar het volgend rijtuig te begeven.
Er was dus Intercommunicatie of Intercirculatie. Dit systeem werd bij de N.M.B.S. nog behouden tot in het begin van de dertiger jaren, cfr. de L- rijtuigen. Tevoren waren de vouwbalgen al ingevoerd bij de internationale rijtuigen en de bloktreinen.
De set is van Goover Models en bevat drie rijtuigen. Eén 2de klasse-, en twee 3de klasse-rijtuigen. De rij-eigenschappen zijn zeer goed.
Hier een filmpje, getrokken door de stoomlocomotief 96.015!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten